รวมมิตร(จีน)

             ภาษาจีนเป็นภาษาที่มีเสียงวรรณยุกต์ด้วยกันทั้งหมด 4 เสียง ซึ่งแบ่งโดยการใช้สัญลักษณ์ดังต่อไปนี้              เสียงวรรณยุกต์ที่ 1   “ ¯   ”              เสียงวรรณยุกต์ที่ 2    “   ˊ   ”              เสียงวรรณยุกต์ที่ 3     “   ˇ   ”              เสียงวรรณยุกต์ที่ 4    “   `   ”              ซึ่งดัดแปลงมาจากเส้นกราฟที่แสดงลักษณะการออกเสียงวรรณยุกต์ 4 เสียง ดังนี้ เสียงวรรณยุกต์มีบทบาทในการแบ่งแยกความหมายของคำ เช่น 妈 mā( แม่ ) , 麻 má ( รู้สึกชา ) , 马 mǎ( ม้า ), 骂 mà( ดุ , ด่า ) ซึ่งเราจะเห็นว่า ถึงแม้จะเป็นพยางค์เดียวกัน แต่ถ้าเสียงวรรณยุกต์ไม่เหมือนกัน ความหมายก็จะไม่เหมือนกัน           ส่วนวิธีการวางเสียงวรรณยุกต์นั้นมีหลักการดังนี้           1. เมื่อพยางค์หนึ่งพยางค์มีสระเพียงตัวเดียว(สระเดี่ยว) จะวางสัญลักษณ์เสียงไว้ข้างบนของสระ นั่นก็คือ  a o e i u ü   แต่ ถ้าสระนั้นเป็นตัว  i  ให้ตัดเอาจุดด้านบนของตัว  i  ออกแล้วเขียนสัญลักษณ์เสียงไว้บนนั้น เช่น  你 (n ĭ)  , 一 (yī)          2.แต่ถ้าหากว่าพยางค์ใดมีสระมากกว่าสองตัวขึ้นไป